Niesamowita moc galangalu
Galangal (Languas galangal, Languas officinarum, Kaempferia galangal, Boesenbergia rotunda) to mało znana w Polsce przyprawa.
Ze względu na swój wygląd i smak większość z nas stwierdzi, że to imbir, jednak w smaku jest bardziej pieprzowy i gorzkawy. Miąższ galangalu jest znacznie bardziej zdrewniały i włóknisty niż korzeń imbiru. Korzeń zawiera w sobie olejki eteryczne, galangol, kaempferid, alpininę, galanginę, skrobię i wiele innych. Warto zapoznać się z właściwościami tej przyprawy ze względu na jej bogate walory lecznicze i bardzo ciekawy smak.
Najczęściej spotykaną odmianą tego korzenia jest galangal większy (Alpinia galanga). Jest to roślina tropikalna, zielna z rodzinny imbirowatych. Pochodzi z Jawy, a dziś uprawia w Malezji, Laosie i Tajlandii. Najczęściej jest wykorzystywana w kuchni tajskiej, indonezyjskiej i niektórych częściach Indii. Wyróżnia się ostrym, pieprznym smakiem. Jest ważnym składnikiem ostrych past curry i tajskich zup. Ponadto wykorzystuje się ją do takich potraw jak Tom Yum Goong, Tom Tha Kai, dań mięsnych, ryb czy sałatek. Podobnie jak w przypadku past curry często towarzyszą jej trawa cytrynowa i sok z limonki. W Polsce najczęściej dostępna w sklepach z przyprawami i sklepach internetowych z przyprawami orientalnymi.
Galangal mniejszy (Languas officinarum) zwany czasem galangalem chińskim lub galangalem leczniczym. Pochodzi z Chin i najczęściej tam też jest uprawiany. Poza Chinami uprawia się go w Tajlandii i Japonii. W smaku jest trochę bardziej podobny do imbiru niż do swojego większego brata. Jest od niego zdecydowanie ostrzejszy i bardziej wyrazisty. W Polsce dostępny jest w sprzedaży internetowej.
Piaskowy imbir (Kaempferia Galangal) jest mało znanym i znacznie rzadziej używanym. Używa się go głównie w Indonezjii (na Jawie i Bali) i Chinach w celach leczniczych. Jest tak samo ostry jak galangal większy, ale posiada wyczuwalną słodką nutę. W Polsce dostępny sporadycznie w sklepach internetowych.
Palcowe korzenie (Boesenbergia rotunda) to ostatnie, najmniej znane kłącze tej rośliny. Ta odmiana jest hodowana tylko w Chinach i podobnie jak piaskowy imbir wykorzystuje się ją do celów leczniczych [4].
Właściwości zdrowotne galangalu są znane i cenione na świecie, ale rzadziej wykorzystywane w Europie. Ma właściwości tonizujące, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybiczne. Podobnie jak imbir jest bardzo przydatny w chorobie lokomocyjnej i morskiej. Pomaga przy różnych zaburzeniach żołądkowych takich jak niestrawność, wzdęcia i zaparcia. Ma działanie wiatropędne. Stosowany przy zapaleniu i wrzodach żołądka. Czasami używa się go do zbicia zbyt wysokiej gorączki, pozbycia się kataru, a nawet w walce z reumatyzmem i zapaleniem jelit [1]. W Indiach jest wykorzystywany jako dezodorant i odświeżacz oddechu. W Europie i Azji galangal od kilku wieków uważany jest za afrodyzjak [2].
Ciekawostki
Naukowcy odkryli, że ekstrakt flawonoidów z galangalu może mieć ogromne znaczenie w walce z AREC (amoxicillin-resistant Escherichia Coli). Badania z 2012 roku udowodniają, że flawonoidy wyekstrahowane z galangalu w połączeniu z amoksycykliną dają znacznie lepsze rezultaty w walce z opornością Escherichia Coli na amoksycyklinę niż w przypadku zastosowania tych samych substancji osobno [3].
Inne badania z 2010 roku z wykorzystaniem ekstraktu etanolowego z Kaempferia Galanga wykazały selektywną toksyczność względem komórek rakowych i znacznie mniejszą względem zwykłych komórek. Co ciekawe, ekstrakt okazał się być najbardziej toksyczny dla komórekgruczolakoraka okrężnicy i raka odbytnicy [5].
Źródła
[1] http://www.botanical.com/botanical/mgmh/g/galang01.html
[2] http://www.przyprawowy.pl/galangal.html
[3] http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1365-2672.2011.05190.x/full
[4] http://slodkokwasny.com/przyprawy/galangal/
[5] http://eprints.manipal.edu/2596/
Zdjęcie: Wikipedia
