Fraktalny porządek kosmosu

Maciej Ka Brak komentarzy natura 4 min read

Pitagorejczycy widzieli w pentagramie (5-cio ramienna gwiazda) symbol doskonałości, kojarzyli go z życiem i zdrowiem.

Babilończycy często rysowali go na pojemnikach z żywnością, co miało zapobiegać jej gniciu.

Dla pierwszych chrześcijan pentagram odzwierciedla pięć ran Jezusa.

Może również odzwierciedla pięć zmysłów człowieka.

Pięć żywiołów:

powietrze,
woda,
wiatr,
ogień,
światło.

Pięć światów:

fizyczny,
eteryczny,
astralny,
mentalny,
duchowy.

W pentagramie ukryty jest złoty podział.

{youtube}CEGCZipBMs4|450|350|0{/youtube}

Pitagoras mocno wierzył w wyższy porządek okładu słonecznego, torów planet i harmonię wszechświata.

W roku 1618 astronom Johannes Kepler opublikował swoją najważniejszą pracę – Harmonię Świata.

Kontynuując myślenie Pitagorasa Kepler opisał jednolite prawa Wszechświata.

Stwierdził, – Jestem zachwycony niewypowiedzianie tym boskim widowiskiem, niebiańską harmonią.
Bo widzimy tutaj jak Bóg, jakby ludzki architekt, wprowadził zasady porządku w tworzeniu Wszechświata.

Obecnie możemy wyobrażenie Keplera przedstawić modelem komputerowym i pokazać, że porządek harmonii systemu słonecznego nie był tylko pięknym snem.

Planety systemu słonecznego poruszają się wokół Słońca po torach eliptycznych przy tym występują dwa punkty (położenie) planet – najbliższe i najdalsze od Słońca.

Siły grawitacji powodują, że planety przebiegają przez te punkty z różną prędkością.

Niespodzianka pojawia się, gdy powiążemy proporcje prędkości w tych dwóch położeniach.

Trzynaście z osiemnastu możliwych proporcji zgadza się znacząco z ich muzycznymi przedziałami.

Czy objawia się tutaj muzyka Stworzenia?

Hartmut Warm używając stworzony przez siebie program badał muzyczną harmonię Wszechświata.

W ten sposób mógł odkryć reguły, które objawiły wyższy porządek.

W swoim modelu, między innymi odniósł w stosunku do siebie tory planet.

Następnie program pokazuje w równych odstępach i długim przebiegu czasu linię łączącą dwie planety.

W tym przykładzie linię między Ziemią i Wenus.

Ziemia Wenus – podczas rysowania.

Na początku te linie wydają się nie istotne, ale po upływie 8 ziemskich lat pojawia się klarowny wzór.

Poprzez wspólny taniec Ziemi i Wenus formują gwiazdę 5-cio ramienną.

Wzór

Jednak ci dwoje nie tańczą sami.

Oznaczmy co 8 lat pozycję Marsa a więc wtedy, gdy Ziemia i Wenus utworzyły 5-ramienną gwiazdę i okazuje się, że oba systemy planet są w stosunku 5 : 4

Stosunek obu systemów 5:4

Już Kepler przedstawił nasz system słoneczny jako bryły platońskie mieszczące się w sobie w określonej proporcji ( jak matrioszki – WL )

Bryły platońskie.

Badania Wartmuta Warma pokazują, że planety układu słonecznego są uporządkowane według harmonicznej regularności.

Przemieszczanie się Jupitera i Uranu tworzy w upływie czasu 6-cio ramienną gwiazdę.

Można zauważyć, że następna gwiazda jest cokolwiek przesunięta w stosunku do pierwszej a więc nie jest to tak dokładne jak uprzednio.

A teraz dołóżmy do tego trzecią planetę. Marsa – i pokażemy połączenia Marsa i Jupitera w obszarze Jupitera i Uranu.

Im bardziej idziemy na zewnątrz tym wolniej poruszają się planety i tym więcej czasu potrzebują by utworzyć figurę.

To co obecnie widzimy to wynik tysiąca lat przebiegu.

W ten sposób przedstawione uporządkowane struktury pokazują znowu, że znajdują się w wyższym porządku.

Mars heksagram

Pozwólmy tej symulacji Jupitera i Uranu przebiegać jeszcze kilkaset lat i w zadziwiający sposób zobaczymy znowu 5-cio ramienną gwiazdę jak w przypadku Ziemi i Wenus.

Niesamowite, ponieważ żadna z tych dwóch planet nie bierze udziału w znakach na Niebie tych uprzednich.