Ule – ogrodzenie, które ratuje życie
Spis treści
Ule – co o nich wiemy ?
Ule w kontekście pszczelarstwa to struktura, w której hoduje się i utrzymuje pszczoły miodne. Pełnią one kluczową rolę w produkcji miodu oraz innych produktów pszczelarskich.
Istnieje wiele rodzajów uli, ale ogólnie rzecz biorąc, ich główne funkcje to dostarczanie schronienia dla pszczołom, ułatwianie zarządzania nimi oraz ochrona pszczół przed czynnikami zewnętrznymi.
Oto kilka kluczowych informacji na temat uli pszczelich:
Istnieje wiele rodzajów uli pszczelich, takich jak:
- Langstrotha,
- Dadanta,
- i wiele innych.
Każdy rodzaj ma swoje cechy i zalety, co pozwala pszczelarzom wybrać najbardziej odpowiedni typ w zależności od swoich potrzeb i preferencji.
Ule pszczele są zazwyczaj konstrukcjami drewnianymi lub plastikowymi, które składają się z kilku komór, w których pszczoły żyją, produkują miód i wychowują potomstwo. Ule mają również pokrywki, podłogi i różne elementy ułatwiające zarządzanie pszczołami.
Ule Langstrotha
Na przykład Langstrotha są ulami wielokorpusowymi. Składają się z:
- dennicy (najniższa część ula),
- korpusów,
- półkorpusów,
- powałek (z wymiennymi elementami),
- daszka.
Ule Langstrotha cieszą się dużą popularnością w świecie pszczelarstwa i mają wiele zalet, które sprawiają, że są atrakcyjnym wyborem dla pszczelarzy. Jedną z największych zalet uli Langstrotha jest fakt, że mają standaryzowane rozmiary ramek. To ułatwia zarządzanie pszczołami, ponieważ pszczelarze mogą korzystać z tych samych ram w różnych ulach. Dzięki temu można łatwo wymieniać ramki między różnymi ulami i nie ma potrzeby dostosowywania każdej ramki do danego ula.
Ule Dadanta
Ule Dadanta to inny popularny rodzaj ula pszczelarskiego, który jest szeroko stosowany przez pszczelarzy na całym świecie. Ule Dadanta zostały opracowane przez Charlesa François Dadanta w XIX wieku we Francji.
Podobnie jak ule Langstrotha, ule Dadanta posiadają modułową konstrukcję, co oznacza, że można je dostosować do potrzeb roju pszczół. Można dodawać nadstawki lub nakładki, aby zwiększyć przestrzeń dla pszczół w miarę, jak populacja roju rośnie.
Ule Dadanta mają swoje miejsce w światowej pszczelarstwie i są często wybierane przez pszczelarzy ze względu na swoją pojemność i prostą konstrukcję. Wybór między ulem Dadanta a ulem Langstrotha lub innym rodzajem zależy od preferencji i celów konkretnego pszczelarza.
Czy ul to tylko schronienie dla pszczół ?
Ule spełniają kilka kluczowych funkcji. Przede wszystkim są schronieniem dla pszczół. Ułatwiają dostęp do miodu i plastra. Dzięki ulom łatwiej o kontrolowanie środowiska wewnątrz ula oraz ochronę pszczół przed złymi warunkami atmosferycznymi, drapieżnikami i oczywiście pasożytami.
zobacz też: Nasza zależność od pszczół
Prawidłowe zarządzanie ulami jest istotne dla zdrowia i dobrostanu pszczół oraz efektywnej produkcji miodu. Pszczelarze regularnie sprawdzają stan uli, dostarczają pszczołom pożywienie i dbają o ogólny stan zdrowia roju.
Z użyciem uli pszczelich pozyskuje się różne produkty pszczelarskie, takie jak miód, wosk pszczeli, mleczko pszczele, propolis i pyłek kwiatowy.
Hodowla pszczół w ulach ma na celu również ochronę pszczół przed szkodnikami i chorobami. Działania takie jak kontrola pasożytów, stosowanie leków i praktyki higieniczne pomagają w utrzymaniu zdrowej populacji pszczół.
Hodowla pszczół w ulach jest fascynującym i ważnym obszarem pszczelarstwa. Wspiera ona zarówno ekosystemy, jak i produkcję żywności na całym świecie. Warto jednak pamiętać, że pszczelarstwo wymaga odpowiedniej wiedzy i zaangażowania, aby zapewnić zdrowie pszczół i jakość produktów pszczelarskich.
Czy wiecie, że na świecie są ule, które są ogrodzeniem i nie jest to zwykłe ogrodzenie. To ogrodzenie, które rozwiązuje istotny lokalny problem, ratuje życie ludzi i słoni.
Wystarczy dobrze obserwować przyrodę, a wiele problemów można rozwiązać w prosty sposób i czerpać w perspektywie wiele korzyści.
Ule jako ogrodzenie – rewelacyjne rozwiązanie dla całego ekosystemu
Prosta obserwacja sprawiła, że dzięki pszczołom może zmniejszy się konflikt pomiędzy człowiekiem a słoniem w wielu krajach afrykańskich i nie tylko.
W wielu rejonach odnotowano, że słonie coraz częściej odwiedzają siedliska ludzi niszcząc tym samym ich uprawy. W tej sytuacji konflikt miedzy człowiekiem a słoniem jest nieunikniony.
Oczywiście lokalni mieszkańcy próbują przestraszyć słonie używając petard i strzał oddawanych w powietrze, ale to powoduje jeszcze większą agresję słoni. W ostatecznym efekcie prowadzi to często do śmierci po obu stronach. Giną słonie i ludzie. W konsekwencji rośnie nienawiść mieszkańców do tych pięknych zwierząt.
Ten nieustający konflikt od lat, został rozwiązany za sprawą tzw ”bee fence”- ulowych ogrodzeń w ramach projektu ”Elephants and Bees Project”
Projekt ”Elephants and Bees Project”
W ramach projektu wokół upraw przynależnych do wioski budowane jest ogrodzenie z uli.
Ule są bardzo proste i tanie, co ma ogromne znaczenie dla miejscowej ludności. Wykonane są bez cementu. W ich konstrukcji wykorzystane są tylko lokalne materiały.
Ule wiesza się co dziesięć metrów i łączy ze sobą w określony sposób tak, że w przypadku dotknięcia przez maszerującego słonia jednego z uli lub przewodu łączącego ”poinformowane” są ule wzdłuż linii ogrodzenia.
Pomysł został opracowany przez zoolog dr Lucy King, która została wychowana w wschodniej Afryce i sfinansowany w ramach pilotażowego programu finansowanego z Fundacji Somerhalder Ian.
W projekt zaangażowali się naukowcy, ekolodzy i lekarze weterynarii.
Dzięki obserwacjom zauważono, że słonie reagują na dźwięk pszczół i zazwyczaj (odruch zapewne z młodości) – odchodzą.
Chodzi o to, że małe słonie mają wrażliwe uszy i raz ukąszone mają prawdopodobnie w pamięci to bolesne doświadczenie. Reagują więc instynktownie ucieczką.
Zalet takiego ogrodzenia według pomysłodawców jest znacznie więcej niż tylko zmniejszona inwazyjność słoni na pola uprawne rolników.
Dodatkową zaletą dla miejscowej ludności jest pozyskiwanie cennego miodu – bogatego w minerały i witaminy produktu spożywczego. To także dla nich dodatkowy dochód, dzięki sprzedaży różnych produktów pszczelich i dobrego miodu.
Na tym rozwiązaniu zyskuje też cały ekosystem.
Pszczoły to przecież zapylacze. Przyczyniają się do zwiększenia zapylania okolicznej naturalnej roślinności, takiej jak drzewa, krzewy, kwiaty lub dzikie trawy.
I wreszcie ostatni wielki pozytyw takiego rozwiązania….
To rozwiązanie ratuje życie wielu słoniom, a te niestety giną w zastraszającym tempie. Szacuje się, że nawet 30.000 słoni umiera każdego roku.
Każdy może wspomóc projekt pn: Elephants and Bees Project